25/10: Eerste dag Madrid, Caixa Forum
Graffiti heeft sowieso een heel hoge “remember me” factor. Deze poort in de buurt van een metrostation waar we de eerste dag uitstapten sprong meteen in het oog. Het prachtige dialoog tussen tekening en de poort zelf is indrukwekkend. Het lijkt wel alsof ze een grote aureool op heeft door het gietijzer van de poort. Heiligen worden al sinds jaar en dag vereerd en herinnerd. Ook zij zal hier nog jaren staan pronken op deze poort, tenzij ze jammerlijk zou aangezien worden als vandalisme. Street art wordt wel vaker “per ongeluk” verwijderd van de straten.
Deze afbeelding in het Caixa Forum deed me meteen aan een personage denken uit Alice in Wonderland. Het is een soort aristocratische Mr. Konijn, of een lakei aan het hof van de hartenkoningin.
Sprookjes en mythes worden doorverteld van generatie op generatie en elke generatie geeft er zijn eigen draai aan. Het verhaal wordt getint door de tijdsgeest van die periode.
In deze tentoonstelling rond Fellini ging het dan om verfilmde verhalen.
(Eigenlijk is dit geen afbeelding van een Mr. Konijn, maar is dit een soort hofmeester met een hoge pruik. Maar je maakt ervan wat je verbeelding ervan denkt.)
Schets 1: Jean Arp – Man, Moustache, Navel
Deze super eenvoudige prent sprak me meteen aan. De vormen zijn heel eenvoudig, er is gewerkt met heel grote vlakken en met slechts een 4 tal kleuren. De eenvoud siert hier echt. Het “kereltje” op de prent drukt zoveel emotie uit ook al heeft het helemaal geen gezicht op uitdrukking aan te geven. Prachtig.
Schets 2: Photo Isabel Muñoz
Ik ben niet echt een fotografiefan. Bij de meeste foto’s heb ik het gevoel dat ik het niet “snap”. Maar de fotoreeks van Isabel Muñoz raakte mij echt. Deze kinderen stonden afgebeeld met wat hen het meeste dierbaar was. Ik werd er echt stil van. De foto’s waren zo eerlijk en vaak ook heel “heartbreaking”. Het enigste waar ik mij enorm aan stoorde was dat de foto’s zo dicht op elkaar stonden. Bij veel foto’s wou ik een stap naar achter doen, maar ik kon gewoonweg niet, heel jammer!
26/10: Prado en El Matador.
Deze foto is getrokken in El Matador. Tom stuurde ons het museum in met de boodschap “overal waar je denkt dat je niet binnen mag, moet je zeker binnen gaan!”. Zo zijn we op de werf geraakt van een nieuw gedeelte van El Matador. Er was niet zo heel veel te zien, maar het was wel eens leuk om te “trespassen”. Er wordt nieuw leven geblazen in dit voormalige slachthuis, maar de stempel van slachthuis zal dit gebouw altijd hebben.
Deze reeks posters hingen in El Matador. Posters hangen overal in het straatbeeld om mensen te lokken naar feestjes, events, … Een poster helpt de mensen eraan herinneren dat er nog een bruisend sociaal leven is waaraan ze kunnen deelnemen. Deze posters zijn resultaten van creatief denkwerk om mensen op een persuasieve manier aan te spreken.
Schets 1: Prado
Ik schetste dit borststuk gemaakt door Salvador Dali en Man Ray. Ik vind het interessant hoe ze haar buitenaards doen lijken door de “print” die ze op haar hoofd zetten. Ik weet niet of het bewust is dat ze haar achterkant leeg gelaten hebben.. Maar hierdoor lijkt ze nog meer van een andere planeet. Het gaat puur om het afbeelden van de schoonheid, het uiterlijk, maar er zit bitterweinig in. Zij is de aarde, de lucht, de wereld, en toch is ze niets.
Schets 2: El Matador
Het grote silhouet dat was uitgesneden uit roze schuim riep gewoon naar mij “kom erin staan”. Ik wou de wijzende vorm aannemen van de man, maar ik was jammer genoeg nog een beetje te klein. Hij lijkt een idee te hebben/aan iets te denken. Misschien, als je er heel hard in gelooft, zal je ook ideeën krijgen door in die vorm te gaan staan. Het kan dienen als een soort inspiratiemachine.
27/10: Reina Sofia
Francis Picabia tekende dit werkje dat prijkt aan de muren van Reina Sofia. Ik kwam binnen in de ruimte waar er enkele werken van hem hingen, redelijk abstracte kunst. Meteen dacht ik al “nee, dit is niks voor mij”. Tot ik plots in een hoekje dit werk zag hangen. Zeer mooi en integer, de vrouw gluurt precies naar iets naast haar. Heel fijn getekend.
Hans Bellmer is de fotograaf van deze foto. Buitengewoon intrigerende foto. Het gipsen masker dat het meisje aanheeft ziet er zo luguber uit. Meteen dacht ik aan de maskers die ook terugkeren in het toneelstuk “Remember me”. Wat gaat er schuil achter het masker? Wat verbergt ze? De compositie en houding van de dame zien er ook heel introvert en breekbaar uit.
Schets 1: Puerto Del Sol (Gonzales Byass)
Werelderfgoed op het dak van een gigantisch gebouw. Deze reclameadvertentie staat er al enkele decennia. Lang genoeg om beschouwd te worden als culturele rijkdom. Dit bier zal nog lang reclame voeren.
Schets 2: Snor Party PK
Ik maakte deze schets omdat ik het concept met de snorren gewoon geweldig vond, ik heb mijn snor nog steeds en het is zeker iets dat ik ga bijhouden. Het was eigenlijk het eerste moment op onze Madrid reis dat ik het gevoel had dat we een groep waren, dat we samen waren. Een moment dat me zal bijblijven met leuke foto’s ter ondersteuning.
28/10: Thyssen Bornemisza
Dit werk van Giacometti hing in het museum Thyssen Bornemisza. Ik werd er meteen naartoe getrokken door de typische donkere mysterieuze sfeer die vaak hangt in werken van Giacometti. De vele lijnen die de kern van het schilderij tegelijkertijd verwarren en versterken fascineerden mij. Ik moest stiekem een foto trekken omdat je eigenlijk geen foto’s mocht trekken, maar dit werk wou ik graag vereeuwigen op mijn fototoestel. Heel mooi.
De straatmuzikanten die we de avond ervoor al te zien kregen op het PK feestje kwamen we de laatste vrije uurtjes in Madrid nog eens tegen op de Puerto Del Sol. Deze keer waren ze wel voltallig met zijn 10’en. Het zonnetje zat uit, de muziek klok geweldig, we dronken een frisse cola, een perfecte afsluiter! De typische Spaanse klanken van de muzikanten zou ik doorgaans niet kunnen verdragen, maar omdat we in Madrid waren, met de juiste sfeer en context, vond ik het geweldig.
Schets 1: Egon Schiele – Seated Girl
Dit werk hing in het Prado. Ik kende Schiele wel bij naam, maar ik wist helemaal niet wat hij juist deed. Ik heb een kwartier staan staren (en schetsen) naar dit werk, ik vind dit prachtig. Hij legt de onschuld van dit meisje vast nog voor ze het verliest. Dit meisje is vereeuwigd in haar prille jeugd.
Schets 2: Feininger – The white man
Dit schilderij van Feininger trok me aan om twee redenen. Één: Dit is niet het werk van Feiniger dat ik ken, de manier waarop ik zijn werk herken is door te zoeken naar geometrische vormen die lichtspelingen en –verschuivingen voorstellen. Dus dit atypische werk vond ik wel interessant. Twee: De vervormde man vooraan rechts op de compositie. Hij is heel duister en mysterieus, en ik wou weten wie hij was, waar hij heen ging, wat hij ging doen enz…
