Ons project is begonnen met het bekijken van een toneelstuk genaamd “Remember Me”. Ik wou me toch wat loskoppelen van het toneelstuk omdat ik daarin niet meteen een weg zag die ik wou opgaan. De thematiek kon ik niet omvormen tot iets dat ik echt wou, dus ik ben vertrokken vanuit de titel “Remember me”.
Bij het horen van “Remember Me” dacht ik meteen aan herinneringen en herinnerd worden. Mijn initiële idee was om een soort huiskamer te maken van oude overleden mensen, waar je binnenstapt en aan de hand van de voorwerpen die nog aanwezig zijn in de kamer een soort levensverhaal bedenkt.
Ik kreeg als feedback “waarom maak je het niet persoonlijker”, dit vond ik heel fascinerend. Misschien moet ik wel een soort ruimte maken waarin je mijn levensverhaal kan samen puzzelen. Maar dan vanuit het idee dat ik nu al een oude vrouw zou zijn. En nu reeds overleden zou zijn aan een natuurlijke dood na een prachtig leven (logischerwijs). Dit maakte mij nog enthousiaster over het hele concept en ik wou er meteen aan beginnen.
Ik wist meteen dat ik als 2Dwerk een schilderij wou maken, ik doe dit echt het liefste van al. Maar ik heb altijd al eens op een groot doek willen schilderen, dus hier zag ik mijn kans goed in. Het idee voor een 3D werk kwam al iets moeilijker in actie. Ik ben dan maar wat inspiratie gaan opdoen in enkele musea (met mijn visuele beelden opgedaan in Madrid in het achterhoofd). In het Guislain museum stond ik zoals altijd een 10tal minuutjes stil bij het werk van Hans Langner omdat ik het gewoon een schitterend werk vindt. Toen dacht ik “waarom doe ik zelf niet zoiets?”. Het paste tenslotte ook helemaal in mijn concept. Dus ik wil een soort sferische ruimte maken boorde vol persoonlijke voorwerpen, bewerkte materialen, panty’s met dingen in, … Waardoor je een soort “wauw” effect krijgt als je binnenstapt.
Het digitale gedeelte is een ander paar mouwen, ik ben er nog niet zo goed uit wat ik wil. Een geluidsfragment vind ik misschien iets te voor de hand liggend. Daarom zou ik graag met fotoshop werken om op die manier foto’s van vroeger te verwerken tussen de assemblage met de voorwerpen.
Ik kreeg als feedback “waarom maak je het niet persoonlijker”, dit vond ik heel fascinerend. Misschien moet ik wel een soort ruimte maken waarin je mijn levensverhaal kan samen puzzelen. Maar dan vanuit het idee dat ik nu al een oude vrouw zou zijn. En nu reeds overleden zou zijn aan een natuurlijke dood na een prachtig leven (logischerwijs). Dit maakte mij nog enthousiaster over het hele concept en ik wou er meteen aan beginnen.
Ik wist meteen dat ik als 2Dwerk een schilderij wou maken, ik doe dit echt het liefste van al. Maar ik heb altijd al eens op een groot doek willen schilderen, dus hier zag ik mijn kans goed in. Het idee voor een 3D werk kwam al iets moeilijker in actie. Ik ben dan maar wat inspiratie gaan opdoen in enkele musea (met mijn visuele beelden opgedaan in Madrid in het achterhoofd). In het Guislain museum stond ik zoals altijd een 10tal minuutjes stil bij het werk van Hans Langner omdat ik het gewoon een schitterend werk vindt. Toen dacht ik “waarom doe ik zelf niet zoiets?”. Het paste tenslotte ook helemaal in mijn concept. Dus ik wil een soort sferische ruimte maken boorde vol persoonlijke voorwerpen, bewerkte materialen, panty’s met dingen in, … Waardoor je een soort “wauw” effect krijgt als je binnenstapt.
Het digitale gedeelte is een ander paar mouwen, ik ben er nog niet zo goed uit wat ik wil. Een geluidsfragment vind ik misschien iets te voor de hand liggend. Daarom zou ik graag met fotoshop werken om op die manier foto’s van vroeger te verwerken tussen de assemblage met de voorwerpen.
2D: Zelfportret als oude vrouw (1m x 1,5m)
3D: Assemblage van persoonlijke materialen in combinatie met eigen creaties
Digi: Bewerkte foto’s
Plaatsing: kan overal, want ik heb mijn eigen ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten